สัญญาให้บริการดูแล/รับเลี้ยงเด็ก

สัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็ก หรือสัญญาให้บริการดูแลเด็ก คือ สัญญาซึ่งมีคู่สัญญา 2 ฝ่าย ได้แก่ ผู้ว่าจ้าง (เช่น บิดา มารดา ผู้ปกครองของเด็ก) ฝ่ายหนึ่ง และผู้รับจ้าง (เช่น ผู้ให้บริการดูแลเด็ก สถานรับเลี้ยงเด็กเอกชน ผู้รับจ้างเลี้ยงเด็ก) อีกฝ่ายหนึ่ง โดยที่ ผู้ว่าจ้างตกลงว่าจ้างให้ผู้รับจ้างดำเนินการดูแลและเลี้ยงดูเด็กซึ่งเป็นบุตร หรือผู้เยาว์ที่อยู่ในความปกครองของผู้ว่าจ้าง ตามขอบเขตที่กำหนดไว้ในสัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็กฉบับนี้

ปัจจุบัน ด้วยความจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทำให้ผู้มีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูเด็กอาจไม่สามารถเลี้ยงดูเด็กได้อย่างเต็มที่และมีประสิทธิภาพ (เช่น ต้องออกไปทำงานนอกบ้านทั้งวันโดยไม่มีผู้ดูแล) การที่ปล่อยเด็ก ไว้เพียงลำพังอาจก่อให้เกิดความยากลำบากในการใช้ชีวิต หรืออาจก่อให้เกิดอันตรายแก่ตัวเด็กได้ การใช้บริการเลี้ยงดูเด็กจึงอาจเป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการเลี้ยงดูเด็กโดยสัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็กฉบับนี้ อาจนำไปใช้ได้ ไม่ว่าในกรณีใดกรณีหนึ่ง ดังต่อไปนี้

(ก) บริการสถานรับเลี้ยงเด็กระหว่างวัน เช่น ผู้รับจ้างเป็นสถานที่ให้บริการรับเลี้ยงเด็ก และรับเลี้ยงเด็กระหว่างวัน โดยที่ ผู้ว่าจ้างจะมารับและส่งเด็กที่สถานรับเลี้ยงเด็กแต่ละวัน โดยไม่มีการพักอาศัยอยู่ประจำของเด็ก ณ สถานรับเลี้ยงเด็ก
(ข) บริการสถานรับเลี้ยงเด็กประจำ เช่น ผู้รับจ้างเป็นสถานที่ให้บริการรับเลี้ยงเด็ก รวมถึงให้บริการสถานที่พำนักอาศัยแก่เด็ก โดยที่เด็กจะพักอาศัยประจำอยู่ ณ สถานรับเลี้ยงเด็กตามระยะเวลาสัญญา
(ค) บริการรับเลี้ยงเด็กที่บ้าน เช่น ผู้รับจ้างหรือตัวแทนมาให้บริการเลี้ยงเด็กที่บ้านที่หรือสถานที่ของผู้ว่าจ้าง ไม่ว่ากรณีผู้เลี้ยงดูเด็กมาพักอาศัยอยู่ประจำที่บ้านของผู้ว่าจ้าง หรือกรณีผู้เลี้ยงดูเด็กเดินทางไป-กลับ ก็ตาม

สัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็ก ถือเป็นสัญญาจ้างทำของหรือสัญญาบริการชนิดหนึ่ง อย่างไรก็ดี สัญญาฉบับนี้ได้ถูกร่างขึ้นโดยมีข้อความและข้อสัญญาสำหรับการให้บริการรับเลี้ยงเด็กโดยเฉพาะ ในกรณีที่คู่สัญญาตกลงว่าจ้างทำงานหรือให้บริการดูแลผู้สูงอายุหรือผู้ป่วย ผู้ใช้งานอาจเลือกใช้สัญญาให้บริการดูแลผู้สูงอายุ/ผู้มีภาวะพึ่งพิงซึ่งมีข้อความและข้อสัญญาสำหรับการให้บริการดูแลผู้สูงอายุหรือผู้ป่วยโดยเฉพาะ หรือในกรณีที่คู่สัญญาตกลงว่าจ้างทำงานหรือให้บริการอย่างอื่น ผู้ใช้งานอาจเลือกใช้สัญญาบริการซึ่งมีข้อความและข้อสัญญาสำหรับการให้บริการทั่วไป

การนำไปใช้

ในการจัดทำสัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็ก ผู้จัดทำควรมีข้อพิจารณา ดังต่อไปนี้

ผู้จัดทำควรระบุรายละเอียดและข้อความสำคัญในสัญญาฉบับดังกล่าว โดยละเอียดและครบถ้วน เช่น

• คู่สัญญา เช่น ชื่อ ที่อยู่ เพื่อการอ้างอิงที่ถูกต้อง
• ข้อมูลของเด็ก เช่น ชื่อ ข้อมูล และจำนวนเด็กที่ผู้รับจ้างจะต้องให้บริการบริการรับเลี้ยง รวมถึง ข้อมูลทางการแพทย์ หรือข้อควรระวังในการเลี้ยงเด็กคนดังกล่าว
• ขอบเขตของบริการรับเลี้ยงเด็ก เช่น หน้าที่ความรับผิดชอบของผู้รับจ้าง จำนวนและคุณสมบัติของบุคลากรที่ผู้รับจ้างต้องจัดให้มี (เช่น ผู้เลี้ยงดูเด็ก)
• สถานที่ผู้รับจ้างจะต้องให้บริการ เช่น สถานที่ตั้งของสถานรับเลี้ยงเด็ก หรือบ้านของผู้ว่าจ้าง แล้วแต่กรณี
• ระยะเวลาสัญญา เช่น วันที่เริ่มต้นและสิ้นสุดสัญญา การบอกเลิกและสิ้นสุดสัญญาก่อนกำหนด
• ค่าบริการเลี้ยงดูเด็ก เช่น รูปแบบและอัตราการคิดค่าบริการ เงินมัดจำ การเปลี่ยนแปลงค่าบริการ รวมถึงกำหนดการชำระเงิน
• ข้อตกลงอื่น เช่น การจัดทำบันทึกและรายงานข้อมูลประจำตัวเด็ก

เมื่อผู้จัดทำระบุรายละเอียดและข้อความสำคัญในสัญญาครบถ้วนแล้ว ผู้จัดทำควรจัดทำสัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็กเป็นลายลักษณ์อักษร และให้คู่สัญญาหรือตัวแทนผู้มีอำนาจของคู่สัญญา รวมถึงพยานด้วย (ถ้ามี) ลงนามในสัญญาฉบับดังกล่าวให้เรียบร้อย โดย คู่สัญญาอาจจัดทำคู่ฉบับของสัญญาอย่างน้อย 2 ฉบับ เพื่อให้คู่สัญญาแต่ละฝ่ายเก็บไว้ใช้อ้างอิงเป็นหลักฐานได้ฝ่ายละอย่างน้อย 1 ฉบับ

คู่สัญญาแต่ละฝ่ายควรขอเอกสารแสดงตัวตนของคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งที่ลงนามรับรองสำเนาถูกต้องมาเก็บไว้ประกอบสัญญาฉบับที่ตนเองถือไว้ด้วย เช่น บัตรประจำตัวประชาชน หนังสือเดินทาง หนังสือรับรองและบัตรประจำตัวประชาชนของผู้มีอำนาจกระทำการแทนนิติบุคคล (กรณีนิติบุคคล)

คู่สัญญานำสัญญาที่ลงนามเรียบร้อยแล้วไปชำระอากรแสตมป์ตามอัตรา ระยะเวลา และเงื่อนไขที่กฎหมายกำหนด เนื่องจากสัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็กและคู่ฉบับเป็นสัญญาจ้างทำของที่กฎหมายกำหนดให้ต้องชำระอากรแสตมป์

ข้อพิจารณา

ในกรณีการให้บริการเลี้ยงดูเด็ก ณ สถานรับเลี้ยงเด็ก เช่น บริการสถานรับเลี้ยงเด็กระหว่างวัน หรือบริการสถานรับเลี้ยงเด็กประจำ ผู้รับจ้างจะต้องได้รับใบอนุญาตให้ตั้งสถานรับเลี้ยงเด็กตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองเด็กด้วย

เนื่องจากในการให้บริการเลี้ยงดูเด็กตามสัญญาฉบับนี้ ผู้รับจ้างหรือพนักงานของผู้รับจ้างอาจได้ล่วงรู้ หรือได้รับข้อมูลภายในของผู้ว่าจ้าง หรือเด็ก สัญญาฉบับนี้จึงประกอบด้วยข้อตกลงการเก็บรักษาความลับซึ่งห้ามผู้รับจ้างหรือพนักงานของผู้รับจ้างเปิดเผยข้อมูลความลับของคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งโดยทั่วไปอยู่แล้ว อย่างไรก็ดี ในกรณีที่ผู้ว่าจ้างให้ความสำคัญกับการเก็บรักษาความลับอย่างยิ่ง คู่สัญญาอาจพิจารณาจัดทำ สัญญาเก็บรักษาความลับ แยกต่างหากอีกฉบับเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์ รายละเอียด และบทลงโทษเกี่ยวกับการเก็บรักษาความลับโดยเฉพาะด้วยก็ได้

สัญญาให้บริการรับเลี้ยงเด็กฉบับนี้ถูกร่างขึ้นบนพื้นฐานของกฎหมายจ้างทำของ หรือสัญญาให้บริการ อย่างไรก็ดี ในบางลักษณะของการให้บริการอาจมีความใกล้เคียงกับสัญญาจ้างแรงงานตามกฎหมายแรงงานเป็นอย่างมาก ซึ่งหากเป็นการจ้างแรงงานแล้ว สิทธิและหน้าที่ของคู่สัญญา รวมถึงข้อจำกัดต่างๆ ก็จะแตกต่างไปเนื่องจากอยู่ภายใต้กฎหมายแรงงานโดยเฉพาะ คู่สัญญาอาจศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการพิจารณาแยกความแตกต่างระหว่างสัญญาจ้างทำของกับสัญญาจ้างแรงงาน ได้ที่ คู่มือทางกฎหมาย: ความแตกต่างระหว่างสัญญาจ้างแรงงานและสัญญาจ้างทำของ

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง

• กฎหมายจ้างทำของ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
• พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก
• กฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขอรับใบอนุญาตจัดตั้งสถานรับเลี้ยงเด็ก

ความช่วยเหลือจากทนายความ

คุณสามารถเลือกที่จะปรึกษาทนายความได้ในกรณีที่คุณต้องการความช่วยเหลือ

ทนายความสามารถช่วยคุณได้โดยทำการตอบคำถามของคุณหรือให้ความช่วยเหลือในกระบวนการต่าง ๆ จะมีการเสนอตัวเลือกดังกล่าวไว้ให้คุณในตอนท้ายของเอกสาร

แก้ไขแบบฟอร์มได้อย่างไร

คุณกรอกแบบสอบถามสำหรับป้อนข้อมูลแล้วจะเห็นได้ว่าระบบของเราจะค่อย ๆ สร้างเอกสารขึ้นเองโดยอัตโนมัติตามคำตอบที่คุณกรอกเข้าไป

ในตอนสุดท้าย คุณจะได้รับเอกสารในรูปแบบ Word และ PDF คุณสามารถแก้ไขและนำเอกสารไปใช้อีกได้